Tot ergernis van menig ondernemer zijn er steeds meer jongeren die een werkweek van 40 uur niet meer zien zitten. Ook Jeroen van Roosmalen constateert dat. Hij helpt bedrijven met een strategie voor het aantrekken en behouden van medewerkers.
Onlangs kreeg hij het volgende voor zijn voeten geworpen 'Die nieuwe generatie is te lui om te werken. Ze willen geen 40 uur meer werken. Dat is toch een groot probleem?' Hierdoor is Jeroen zich af gaan vragen waarom mensen niet meer 40 uur willen werken.
Om dit goed te kunnen begrijpen, gaat Jeroen terug in de tijd en legt een stukje geschiedenis uit. "Voor het ontstaan van de werkweek van 40 uur moeten we helemaal terug naar 1869. Dat was het jaar waarin de revolutionaire keuze werd gemaakt: overheidsmedewerkers hoeven slechts 8 uur per dag te werken.
Maar de standaard voor de 40-urige werkweek werd pas echt gezet door Henry Ford. Hij geloofde dat als zijn medewerkers slechts 40 uur per week zouden werken, ze meer tijd zouden hebben om zijn auto's te kopen en te gebruiken", legt Jeroen uit.
Daarom stapte hij in 1914 af van een werkweek van 6 dagen van 9 uur en ging naar een werkweek van 5 dagen van 9 uur. Uiteindelijk voerde hij in 1924 de 40-urige werkweek in. Hij merkte in dat proces ook op dat overwerkte werknemers slecht waren voor zijn bedrijf. Een win-win situatie."
De vraag is nu, is een 40-urige werkweek ook automatisch het meest productief? "Helaas... recente studies en experimenten hebben de effectiviteit van het 40-uur model in twijfel getrokken. Zo toonde een experiment in IJsland aan dat een verkorte werkweek van 36 uur, verdeeld over vier dagen, de productiviteit niet verminderde. Terwijl het welzijn van werknemers juist verbeterde", legt Jeroen uit.
"Als we beseffen dat de theorie van de 40-urige werkweek 100 jaar oud is, brengt mij dat bij de vraag: Werken we nou 40 uur per week omdat dit het meest productief is? Of is dit een gevalletje: zo doen we het gewoon altijd al."
Jeroen is benieuwd naar meningen en ervaringen, dus schroom niet om dit met hem te delen.