Het kan u zomaar overkomen: u heeft net een nieuwe designmeubel op de markt gebracht in de VS, maar ziet dan dat uw meubel voor een veel lagere prijs ook wordt aangeboden in Nederland. Na wat speurwerk komt u erachter dat deze Nederlandse partij uw meubel inkoopt bij uw Amerikaanse distribiteur en vervolgens importeert en in Nederland doorverkoopt. Kunt u daar dan als merkhouder tegen optreden? Deze en andere vragen rondom parallelimport worden in deze column beantwoord.
De advocaten v.l.n.r.: Elise Menkhorst, Evert van Gelderen en Armita Hosseini.
Parallelimport
Parallelimport (ook wel ‘grijze import’ genoemd) houdt in dat originele merkproducten van buiten Europa worden geïmporteerd zonder dat de rechthebbende daar toestemming voor heeft gegeven.
Merkproducten, waaronder meubelen, kunnen in het buitenland vaak voor lagere prijzen worden aangeboden. Daarom kan het commercieel interessant zijn om dergelijke producten te importeren uit bijvoorbeeld de Verenigde Staten en Azië, om deze vervolgens binnen Europa te verkopen. Vaak voor een lagere consumentenprijs dan de in Europa gebruikelijke prijs.
Juridisch gezien is deze import echter minder interessant. Merkhouders kunnen daar namelijk tegen optreden.
Wat kan een merkhouder doen tegen parallelimport?
De merkhouder heeft op grond van zijn merkrecht het uitsluitende recht om zijn producten als eerste op de Europese markt te brengen. Hij kan op basis van dit recht anderen verbieden om de producten zonder zijn toestemming op de Europese markt te brengen, zelfs wanneer het originele producten betreft die hij zelf buiten Europa heeft verkocht. Wordt het product zonder toestemming op de Europese markt gebracht, dan kan de merkhouder de importeur aansprakelijk stellen wegens merkinbreuk en via de rechter onder meer een verbod op de verdere verhandeling krijgen.
Om te voorkomen dat merkproducten zonder toestemming van de merkhouder geïmporteerd worden en in Europese winkels verkocht worden, kan een merkhouder ook samenwerken met de douane. De merkhouder kan de douane verzoeken om op te treden tegen parallelimport van zijn producten en de douane kan de producten dan al bij de grens tegenhouden.
Als de producten eenmaal door de merkhouder of met diens toestemming (bijvoorbeeld via een officiële wederverkoper) op de Europese markt zijn gebracht, dan kan doorverkoop van die producten binnen Europa in principe niet langer worden tegengegaan. Haar merkenrecht is dan, in juridische termen, ‘uitgeput’. Let wel, het gaat hierbij om toestemming per exemplaar van het product. Deze toestemming hoeft niet schriftelijk te zijn, maar de importerende partij moet op een later moment wel kunnen bewijzen dat die toestemming is gegeven.
Deze bijdrage werd voor Wonen360 geschreven door Evert van Gelderen, Armita Hosseini en Elise Menkhorst van Clairfort advocaten. Dit kantoor houdt zich bezig met rechtsgebieden die relevant zijn voor partijen in de meubelbranche, zoals de bescherming en het handhaven van intellectuele eigendomsrechten, het opstellen van overeenkomsten, reclamerecht, privacy, arbeidsrecht, vastgoed, ondernemingsrecht en mededingingsrecht.