Schrijf je in voor onze dagelijkse nieuwsbrief om al het laatste nieuws direct per e-mail te ontvangen!

Inschrijven Ik ben al ingeschreven

U maakt gebruik van software die onze advertenties blokkeert (adblocker).

Omdat wij het nieuws gratis aanbieden zijn wij afhankelijk van banner-inkomsten. Schakel dus uw adblocker uit en herlaad de pagina om deze site te blijven gebruiken.
Bedankt!

Klik hier voor een uitleg over het uitzetten van uw adblocker.

Meld je nu aan voor onze dagelijkse nieuwsbrief en blijf up-to-date met al het laatste nieuws!

Abonneren Ik ben al ingeschreven

Twan Houben wijdt uit over z'n carriere bij Hartman: 'Of ik knettergek was geworden?'

Sommige mensen zien al ver van tevoren wat er gaat komen. Ze hebben een soort glazen bol. Daar moet je wel mee uitkijken, zo is columnist Twan Houben zijn ervaring.

Zijn tweede werkgever - Hartman tuinmeubelen uit Enschede - was de grootste Nederlandse producent van dit type meubel in 1992. Het bedrijf had toen een jaaromzet van 126 miljoen gulden en vestigingen in 9 landen. Productie was er - behalve in Enschede - ook in Ierland, Australië en Argentinië. Ongeveer 600 werknemers wereldwijd.

"Mijn - aanvankelijk veelbelovende - loopbaan aldaar, ging snel bergafwaarts nadat ik mijn toekomstvisies ging delen met het commercieel team en de directie zelf", deel hij op LinkedIn. "Een prominente visie die ik in 1992 deelde, was de verwachting dat de markt meer om tuinmeubelen van andere materialen dan kunststof zou gaan vragen. Ik dacht concreet aan teakhout en rotan."


Twan Houben, met links het voormalige pand van Hartman.

Twan vervolgt: "Of ik knettergek was geworden? Materialen die snel wegrotten als hout en rotan in plaats van weerbestendig kunststof? Ik had een gaatje in mijn hoofd. Mijn gedachte dat mensen graag op natuurlijk materiaal zitten als hout, in plaats van alleen plastic, werd ook met financiële argumenten weggewuifd; er waren miljoenen geïnvesteerd in spuitgietmachines en matrijzen en die moesten terug worden verdiend. Dat begreep ik uiteraard en pleitte voor een inkoop van houten tuinmeubelen, naast de eigen productie in kunststof.

Ik kreeg geen voet aan de grond. In 1994 besloot ik daarom mijn toekomst ergens anders op te bouwen en vertrok. In 2005 ging het bedrijf failliet. Op dat moment was het aantal medewerkers al geslonken naar 175.

Ik heb bij Hartman veel geleerd. Onder andere dat je heel goed een visie moet onderbouwen en documenteren als deze sterk afwijkt van waar mensen op dat moment in geloven. Dat principe pas ik ook toe in mijn advieswerk binnen het bedrijfsleven en bij het schrijven van artikelen en LinkedIn posts.

De veranderingen, kansen en bedreigingen, gingen nooit eerder zo snel als nu voor mijn gevoel. Te veel om bij te houden eigenlijk. Maar als je een verandering voor het voetlicht wil brengen, is het goed dat fors te onderbouwen. Zeker in tijden waarin snel met termen als nepnieuws e.d. wordt gegooid", besluit Twan.

Bron: Twan Houben

Publicatiedatum: