Steengoed, aardewerk, terracotta of porselein met handgemaakte look: ook in de horeca heeft de trend naar meer natuurlijkheid zijn intrede gedaan op tafel. Transparante of gekleurde glazuren, organische of geometrische vormen, decoraties zoals handgeschilderde of antieke motieven onderstrepen de eigenheid van elk restaurant en bieden veel speelruimte voor het serveren van gerechten. De keramische familie is qua veelzijdigheid niet te evenaren.
Nog niet zo lang geleden aten mensen over de hele wereld bijna uniform van witte borden in zowel traditionele tavernes als in verfijnde restaurants. In de sterrenkeuken gold fijn wit porselein als het summum, omdat het het ideale podium vormde voor de exclusieve gerechten. Niets mocht afleiden van de culinaire lekkernijen, die uitvoerig werden opgevoerd als op een wit doek. Dat dit volledig is veranderd, is op het eerste gezicht merkbaar in de gastronomie over de hele wereld. Terwijl de menu's zijn veranderd – het eten moet gezonder en fotogenieker – zijn chefs ook experimenteler geworden met de tafelaankleding.
Een bekende pionier was René Redzepi, die bij Noma in Kopenhagen zijn ongewone menu's opdiende op met de hand gemaakte borden en kommen van het Deense vader-zoon-team van Aage en Kasper Würtz. Beetje bij beetje, steengoed, terracotta en co. veroverde de tafels van de wereld en ook de harten van de gasten. Het spectrum aan ontwerpen varieert van minimalistisch, zoals in de steengoedserie "Mod" van het label Luzerne uit Singapore, tot schelp- en bloemvormen, zoals in "Inku" van Serax. Meubels van massief hout, bestek en glazen met een antieke afwerking, linnen servetten en een decoratie van droogbloemen maken vaak de natuurlijke sfeer compleet. De passie voor keramiek beperkt zich overigens niet tot de gastronomie, maar is al thuisgekomen. Vorig jaar kopte het New Yorkse lifestylemagazine Town & Country: “The Glazed Age: Het jaar waarin iedereen keramist werd". De hashtag #pottery is in vele combinaties trending op Instagram en zelfs acteur Brad Pitt nam plaats aan het pottenbakkerswiel.
Bron: Ambiente Blog