'De federale regering heeft een omvangrijk pakket aan crisismaatregelen genomen om de negatieve gevolgen van de tweede lockdown te bestrijden. Omdat vele winkels, net zoals cafés en restaurants, verplicht gesloten moesten worden, verliezen tienduizenden bedrijven hun inkomsten, en honderdduizenden mensen minstens tijdelijk hun job. Fedustria, evenals de andere werkgeversorganisaties, eiste daarom een omvangrijk steunpakket aan maatregelen.' Dat schrijft Fa Quix (foto) in een blog op de website van Fedustria, de Belgische federatie van de textiel-, hout- en meubelindustrie waarvan hij directeur-generaal is.
'Met de verlenging van de tijdelijke werkloosheid ‘corona-overmacht’ als belangrijkste maatregel is de federale regering daarop ingegaan. Verder werden tal van andere steunmaatregelen genomen.
Maar dat kost allemaal veel geld aan de overheid… geld dat er eigenlijk niet is en onze overheidsschuld richting 130 % duwt. De belastingbetaler zal daar vroeg of laat voor opdraaien.'
Koelbloedigheid
'Veel beter is het vermijden van deze grote uitgaven. En dat kan alleen wanneer de bedrijven weer ‘normaal’ mogen werken. Met andere woorden, dat de lockdown voor de winkels wordt opgeheven.
Uit de eerste golf weten we dat de besmettingsrisico’s niet dáár zitten. Ten andere, heel snel in de eerste golf werden de zogenaamde ‘niet-essentiële bedrijven’ verplicht om stringente coronamaatregelen te treffen om weer open te mogen gaan. Die maatregelen waren eind oktober nog steeds grotendeels van kracht. Maar toch moesten de ‘niet-essentiële winkels’ begin november sluiten. Het is een ongefundeerde en buitensporige beslissing van het Overlegcomité. Wij hadden van onze bewindslui wat meer koelbloedigheid verwacht. Dat zij bv. de resultaten van de eerste reeks maatregelen van 19 oktober hadden afgewacht (sluiting horeca, verkleining van de bubbel…) vooraleer nieuwe verstrengingen door te voeren.'
'Want wat blijkt? Op 2 november, dag waarop de lockdown is ingegaan, was het aantal besmettingen al gehalveerd. Ja, u leest het goed, gehalveerd, met een duidelijk neerwaartse trend. Allicht was die tweede lockdown niet nodig geweest. Temeer daar op het moment van die beslissing (30 oktober) de verlengde herfstvakantie begon; een veertiendaagse waarin een mogelijk besmettingsbron werd afgesneden.'
Nepargument
'Dat de regering met de sluiting van de winkels ‘de drukte in de winkelstraten wilde vermijden’ is een nepargument. Neem nu de meubel- en woonwinkels: die liggen meestal niet in drukke winkelstraten. Men had de algemene sluiting van de winkels kunnen vermijden door hen de mogelijkheid te bieden bv. te werken op afspraak of door het aantal toegelaten consumenten per m² verder te verlagen om eventuele drukte te vermijden. Zo zou de economische en sociale schade alvast beperkt gebleven zijn. Voor meubel- en woonwinkels is dit vast en zeker een alternatief. Maar sluiting? Neen, dat is duidelijk ‘overshooting’, willekeurig, niet-efficiënt en zeker niet in verhouding tot de economische en sociale schade die het veroorzaakt.'
Buitensporige maatregelen
'Open dus die winkels! Alle winkels die op een coronaveilige manier kunnen werken. Dat zal de beste én de goedkoopste relancemaatregel zijn die de regering kan treffen. Coronaveilig, dat is evident, maar dat is ook geen probleem. Of verkiest de regering liever te laten zien aan de bevolking dat ze ‘krachtdadig regeert’ … door het treffen van buitensporige maatregelen?'